زالو درمانی چیست؟
زالو از نرمتنان آبزی است که در شالیزارها و مردابهازندگی میکند. برخی از انواع زالو بسیار سمی و خطرناک هستند و بعضی از انواع زالوها مفید و آثار درمانی ارزندهای دارند. استفاده از زالو برای درمان برخی بیماریها مانند خونرسانی دوباره به مناطقی از بدن که عروق وریدی آسیب دیده و یا بسته شدهاند را زالو درمانی میگویند. این درمان سنتی تاریخچهای طولانی دارد و ابن سینا در کتاب قانونش به انواع زالو و زالوهای سمی اشاره کرده است. خاصیت درمانی زالو در بزاق دهانش است که یک ماده ضد انعقاد به نام هیرودین دارد و موجب بازشدن گرفتگی رگها و افزایش خونرسانی به مغز و بدن میشود.
توجه: زالو درمانی میتواند جایگزینی برای حجامت باشد زیرا زالو بهتر میتواند خون فاسد را از عمق بدن بیرون بکشد.
توجه: اگر فردی مبتلا به بیماری باشد که به واسطه آن با مشکل انعقاد خون روبهرو است باید قبل از اقدام برای زالو درمانی این مسئله را با درمانگر خود حتما مطرح کند.
خواص زالو
زالو هنگام مکیدن خون ، مواد متنوعی ترشح می کند که خواص درمانی دارند. معروف ترین ماده مترشحه از زالو هیرودین است.خواص مواد ترشح شده در خون توسط زالو به طور خلاصه به شرح زیر است :
* خاصیت بیحسکنندگی : باعث کاهش درد موضعی هنگام نیش زدن میشود که عمدتاً به دلیل وجود ماده هیرودین ( Hirudin ) است.
* خاصیت گشادکنندگی عروق : به دلیل وجود ماده هیستامین است.
* خاصیت ضدانعقادی : به دلیل وجود آنزیم هیالورونیداز موجود در بزاق زالو است. این آنزیم خاصیت آنتی بیوتیکی و حل کردن موکوس بسیار قوی دارد به طوری که در درمان گلوکوم هم بسیار موثر است.
* خاصیت آنتی بیوتیکی : این خاصیت اخیراً مورد توجه بسیاری قرار گرفته و بر بیماریهای ناشی از استاف طلایی و میکروب سل و اسهال خونی و دیفتری موثر است.
* خاصیت ضدالتهابی و ضدلختهای
خواص زالو درمانی
در حال حاضر در دنیا از این روش برای بهبود جریان گردش خون در موضع جراحی و پیوند اعضا استفاده میشود. استفاده از زالو به خصوص در جراحیهایی که عضوی پیوند شده ، موجب میشود تا علاوه بر خونرسانی و تغذیه بهتر اندام از ایجاد بافت سیاه و التهاب در ناحیه جراحی پیشگیری شود. همچنین در برخی از کشورها برای درمان آب سیاه چشم نیز که به دلیل اختلال در شبکه عروقی چشم به وجود میآید از انداختن زالو در اطراف چشم استفاده میکنند.
یکی دیگر از کاربردهای اعجاب انگیز زالوها خاصیت آنها در تسکین درد و کاهش التهابهای مفصلی و استخوانی است.
درمانگران شیوههای طبیعی درمان ، به افرادی که دچار بیماریهای مفصلی و استخوانی هستند مثل بیماران مبتلا به آرتروز و آرتریت توصیه میکنند شیوه زالو درمانی را تجربه کنند. در این شیوه زالوها با مکیدن موضعهایی که درمانگر مشخص میکند آنزیمهای ضد درد و ضدالتهاب را به بدن فرد منتقل میکنند که این آنزیمها با جریان گردش خون به طور کامل موضع موردنظر را درگیر میکند. به این ترتیب علاوه بر تسکین درد و التهابها، خستگی و کوفتگی عضلات را میتوان با گزش زالوها درمان کرد.
دیگر بیماریهای قابل درمان با زالو درمانی
- بیماریهای پوستی: درمان بیماریهای پوستی یک از موارد درمانی مهم و ممتاز در زمینه زالو درمانی میباشد.
- اسپاسم و دردهای عضلانی: با زالو اندازی روی مناطق دردناک میتوان درد را کاهش داد و اسپاسم را مرتفع نمود.
- بیماریهای دستگاه حرکتی: بیماریهای دستگاه حرکتی شایعترین بیماری زمان حاضر میباشد که این روش میتواند بسیار کمککننده باشد.
- تورم چشمها: زالودرمانی نتایج موفقیتآمیزی در درمان تورمهای چشمی داشته است.
- بیماریهای قلبی و عروقی: تنگی عروق سیاهرگی مربوط به گشادی رگ میشود که اغلب بر اثر تضعیف بافت پیوندی میباشد که استفاده از این روش برای درمان آن کمککننده است.
- اختلال گردش خون: اختلال گردش خون دست و پا (دست و پای سرد) به وسیله زالو در محدوده ستون مهرهها قابل درمان است.
- صدمات: زالو درمانی موقعیت خوبی را در درمان کوفتگی صدمات، خون مردگی و ورم کسب کرده است.
- بیماریهای گوش: ۲ الی ۴ زالو پشت هر گوشی در فواصل زمانی می تواند اثربخش باشد.
- عوارض دیابت: برطرف کردن عوارضی که بیماری دیابت یا قند خون بالا بر روی چشمها و پاها بر جای میگذارد.
- سردرد و سینوزیت مزمن: در سردردهای شدید و همچنین عفونت سینوسها درمان با این روش کارساز است.
- نقرس: کاهش درد شدید پاها در اثر بیماری نقرس
- واریکوسل: از بین بردن عوارض مربوط به واریکوسل بیضهها و درمان ضعف اسپرم مردان
- واریس: درمان پیچخوردگی رگها یا همان واریس پا
چه افرادی برای زالو درمانی مناسب هستند؟
زالو از لحاظ مزاجی، دارای مزاج سرد و خشک است و حکیمان مشهور ایران زمین در این رابطه معتقد بودهاند که بهترین افراد برای درمان با روش این روش افرای هستند که مزاجشان گرم و تر و یا در اصطلاح دموی مزاجها هستند و بدترین افراد برای زالو درمانی افراد سرد و خشک هستند که در اصطلاح معروف به سوداوی مزاجان هستند.