ازن تراپی یا ازن درمانی روشی است که در سال های اخیر در درمان پسوریازیس بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
محققان اکنون از نتایج خارق‌العاده و خیره کننده این روش در درمان پسوریازیس خبر داده‌اند.
“در آزمایشگاه و کارآزمایی های بالینی ما تاثیر چشمگیر این روش درمانی را در کسانی می بینیم که پسوریازیس آنها به دوز بالای داروهای کورتونی و سنتی مقاوم بوده است.”
از جمله این نتایج خیره کننده، به گفته دکتر علی تارات کارآزمایی بالینی در ۳۵ بیمار مبتلا به پسوریازیس حاد پلاکی بسیار پیشرفته بود. در این تحقیق در ۹۴ درصد مبتلایان تمام علائم بیماری کاملا از بین رفت.
ازن درمانی، تحول علمی:
چند سالی است که ازن درمانی در خط مقدم تحقیقات پسوریازیس قرار گرفته است. نشریه معتبر ساینس “درمان پسوریازیس با ازن” را بزرگترین تحول علمی درمان پسوریازیس در سال ۲۰۱۶ دانسته بود.
اساس درمان پسوریازیس تا به حال از بین بردن سطحی ضایعات بوده است، با داروهای موضعی عمدتا کورتونی یا پرتو درمانی و یا داروهای سیستمیک آسیب رسان نظیر متوترکست، نئوتیگازون و یا سیکلوسپورین ها.
اما در “ازن درمانی” هدف این است که سیستم ایمنی با بازسازی و تنظیم خود وارد عمل شود و با این شیوه خود مانع از بروز ضایعات پوستی پسوریازیس شود که این به معنای “تربیت” سیستم ایمنی یا به عبارت دیگر (سلول های) T می باشد.
سلولهای T یکی از مهمترین سلاح های بدن در مبارزه با بیماری ها به خصوص عفونت ها است. در مورد پسوریازیس یکی از عواملی که باعث ایجاد ضایعات پوستی می شود این است که سلول های T به اشتباه به سلول های پوست حمله می کنند.
رابطه با مدت زمان بهبودی با ازن تراپی می گوید:
از آنجاییکه ازن درمانی نقش مهمی در متعادل سازی سیستم ایمنی دارد و اصلاح رفتار سیستم ایمنی منوط به از بین رفتن سلول های معیوب مانند سلولهای B، سلولهای T و سلولهای سفید WBC است لذا ساخته شدن مجدد این سلول ها در بدن حداقل ۴ هفته طول میکشد. در بیماری پسوریازیس بیمار بهترین نتیجه را بعد از ۴ هفته و حداقل ۱۲ جلسه ازن درمانی می بیند تا پوست سالم از زیر لایه های صدمه دیده شروع به رشد کرده و جایگزین پلاک های پسوریازیس شود. و در کل می توان گفت دلیل زمانبر بودن درمان، اثرات بیولوژیک ازن و ترمیم بافت های جدید است.
تاثیر ازن درمانی بر سایر مشکلات پوستی:
ازن درمانی در بیماری های خود ایمنی پوست یک درمان واقعی است که شامل درمان بیماری های زیر نیز می باشد:
۱- تاسی منطقه ای
۲- پسوریازیس
۳- انژیو ادم خود ایمنی
۴- خارش خود ایمنی
۵- پمفیگوس تاولی
۶- شبه پنفیگوئید
۷- درماتیت هرپیدیفورمیس آبدار
۸- نودوزم قرمز
۹- لیکن پلان
۱۰- لیکن شاخی
۱۱- اسکلرودرمی سیستمی
۱۲- ویتلیگو(پیسی)
۱۳- لوپوس درماتیت
